Istotnym elementem związanym z rynkiem pracy i zjawiskiem bezrobocia są metody określania wielkości bezrobocia w ramach danego rynku pracy. Podstawowy miernik bezrobocia to stopa bezrobocia, określana w procentach. Wielkość tego miernika jest uzależniona od sposobu zdefiniowania wartości, przyjmowanych do dalszych obliczeń. Podstawą obliczenia stopy bezrobocia rejestrowanego, jest ocena ilości bezrobotnych, pozyskana w czasie rejestracji osób nie posiadających zatrudnienia, zgodnie z uwarunkowaniami ustawy. Zgodnie z tymi założeniami stopa bezrobocia określa wskaźnik procentowy określający relację między ilością osób zarejestrowanych, jako bezrobotne, a liczbą osób, które pozostają czynne zawodowo, czyli zdolne do podjęcia pracy, zgodnie z zasadami sprecyzowanymi w ramach ustawy.
Drugim z podstawowych mierników jest poziom bezrobocia, wyrażany liczbą osób bezrobotnych w ramach danego obszaru. Podobnie jak w przypadku stopy bezrobocia, wielkość poziomu bezrobocia jest uzależniona od sposobu zinterpretowania podstawowych pojęć odnoszących się do zjawiska, co dotyczy przede wszystkim sposobu pozyskiwania niezbędnych informacji. Także w przypadku poziomu bezrobocia możliwe jest wyróżnienie rzeczywistego poziomu bezrobocia i rejestrowanego poziomu bezrobocia, który jest najczęściej podstawą wszelkich obliczeń związanych z bezrobociem.
Możliwe jest wyszczególnienie kolejnych, choć mniej kluczowych mierników bezrobocia, takich jak:
Bezrobocie długoterminowe odnosi się do osób, które pozostają bez pracy przez dłuższy czas, zazwyczaj określony jako co najmniej 27 tygodni. Miernik ten pomaga zidentyfikować osoby, które mogą napotykać trudności w ponownym wejściu na rynek pracy z powodu długotrwałego braku zatrudnienia.
Bezrobocie młodzieży jest miernikiem, który koncentruje się na stopie bezrobocia wśród osób w wieku od 15 do 24 lat. Bezrobocie młodzieży jest szczególnie istotne, ponieważ może mieć długoterminowe konsekwencje dla rozwoju społeczno-ekonomicznego kraju.
Stopa bezrobocia sezonowego odnosi się do okresowych wzrostów lub spadków bezrobocia związanych z cyklicznymi zmianami w gospodarce, takimi jak sezonowość w rolnictwie, turystyce czy budownictwie.
Mierniki bezrobocia są używane do monitorowania i oceny skuteczności polityk zatrudnienia oraz do identyfikowania obszarów, które wymagają szczególnej uwagi i wsparcia. Ich zrozumienie jest kluczowe dla podejmowania działań mających na celu redukcję bezrobocia i poprawę sytuacji na rynku pracy.