Pojęcie innowacyjności

Innowacja jest działaniem nowatorskim i może być realizowana w przemyśle lub usługach, tak w odniesieniu do produktów, przez tworzenie nowych lub istotne modyfikowanie wcześniejszych wyrobów, jak i w odniesieniu do procesów produkcyjnych, przez ich usprawnianie. W okresie globalizacji zdolności do tworzenia innowacji stają się coraz bardziej istotnym czynnikiem, który warunkuje długookresowe powodzenie ekonomiczne. Możliwości kreowania innowacji bazuje na działalności badawczej i rozwojowej, czyli na realizowanych w laboratoriach pracach związanych z usprawnieniem procesów produkcyjnych i usprawnieniem lub rozwijaniem oraz tworzeniem nowych produktów. Gospodarki, w ramach których znajdują się podmioty gospodarcze o większych możliwościach innowacyjnych osiągają najwyższe stopy zwrotu. Przykładowo gospodarka Polski charakteryzuje się niskim poziomem innowacyjności, co ogranicza jej konkurencyjność.

Innowacyjność w zależności od przedmiotu rozpatrywania może dotyczyć:

• procesów, kiedy związana jest z opracowaniem lub wdrożeniem nowoczesnej technologii;
• produktów, gdy opracowane zostają lub wdrożone nowe produkty lub usługi;
• organizacji, gdy wykorzystane zostają nowe rozwiązania w zakresie organizacji;
• marketingowa, gdy zastosowane zostają nowe techniki w zakresie marketingu.

Innowacyjność jest jednym z czynników, który ma podstawowy wpływ na poziom konkurencyjności gospodarki. Jest ona rozumiana jako zdolność i motywacja firm do nieustannego poszukiwania oraz wykorzystania praktycznego wyników badań mających charakter naukowy oraz prac rozwojowych, nowych pomysłów, koncepcji oraz wynalazków. Jest ona jednoznaczna z dążeniem do wypracowania przewagi konkurencyjnej dzięki zwiększaniu efektywności produkcji, dystrybucji lub wprowadzaniu na rynek nowych produktów.

Dostrzegalne wyraźne różnice związane z poziomem konkurencyjności gospodarek poszczególnych krajów Unii Europejskiej, szczególnie w porównaniu z USA, czyli wolniejsze tempo rozwoju krajów europejskich przy mniejszej zdolności do wytwarzania i absorbowania nowych technologii, były impulsem do przygotowania dokumentu strategicznego, który byłby poświęcony polityce innowacyjnej. Dokumentem tym stała się Strategia Lizbońska, której podstawowym celem jest utworzenie w ramach obszaru Unii dynamicznie rozwijających się gospodarek, które bazowałyby na wiedzy, która byłaby zdolna do tworzenia kolejnych miejsc pracy i umożliwiałaby zapewnienie spójności społecznej.